Early Wantij
Waarom zal men toch om 04.46 in de ochtend op de fiets stappen, tja zeg nou zelf waarom zal je dat nou doen?
Toch is dat echt het aller mooiste moment van de dag om gewoon op je fiets te stappen en heerlijk de natuur in te fietsen.
Het moment, waarop je in het dorp, 5 auto’s tegen komt en geen enkele fietser. Het moment, waarop stilte nog een beetje stil is. Het moment, waarop je even alleen bent.
De rijksweg is wel wat anders zelfs tijdens de corona maar goed daar fiets je snel langs.
Why would you get on your bike in the dark morning, well to see nature wakeup. To leave the city bustle and hustle behind you. Its the only time when here in the village, yes, village, you hardly see cars or other people. The motorway is quickly behind your bike. Do, you think, the car-drivers saw them Egrets flying against the dark sky like white shadows, you see thats why, on the bike you see.
This time the trip had one way to do with my training as a nature guide and the other way going into memory lane.
Going past wel known sights and over well guided country roads into the sunrise with the midnight blue. By the Wantij the city finally lays behind my back and a certain tranquility takes place all around.
Pond Kop van het Land
Rustig verdwijnt de stad naar de achterkant van de fiets en de heerlijke rust komt je tegemoet met de glimlach van de zonsopkomst. Het Wantij over, even stoppen wat het zadel drukt en het water roept. Stilletjes de Zeedijk op om te praten met schapen, het is me geleerd hier jaren geleden. Het geluid uit mijn keel klinkt nog steeds als uit die schapen-keel.
Kopje van het Land, pond ligt te wachten op de eerste klant. Het eiland van Dordrecht had eens zoveel ponden, heen en weer naar de overkant, voor een kwartje. Nu zijn er tunnels en bruggen en veel te veel auto’s voor de pond, maar niet deze ene Kopje van het Land, zo herkenbaar na 40 jaar.
While the bike pushes over the Zeedijk (sea-dike) into memories of talking to sheep and after years of malpractice still give an answer.At the end there she lays patiently waiting for the first customers the ferry. We are on the Island from Dordrecht surrounded by rivers, once the ferries used to take you to the other site. Now this lovely ferry is about the only one by Het Kop van het Land ( the head of the land ) a small point. On the other site you leave Holland behind you and enter Brabant.
Not this time.
Nieuwe Merwede a canal a river
Nu fietsen we effe zomaar in de mooie vooruitgang. Meestal heeft de vooruitgang iets te maken met de snelheid van het leven, auto’s en zo, maar niet ditmaal. Hier fietsen we in een gebied dat is tegoeden is gekomen voor de natuur. Het is geheel mens gemaakt en ligt aan een breed kanaal, gegraven tussen 1864 en 1884, De Nieuwe Merwede. Het stroomt van de Beneden Merwede naar het Hollands Diep en maakte van Dordrecht een eiland. Eens gemaakt met de eerste stoomschepen nu een stromend water door een natuur gebied de BiesBosch.
Heerlijke zaligheid.
This time we cycle where i used to hide as a youngster to escape the peerpressure and push of education with strengeling competition. In 4 years doing 3 school exams is wel how to say. The cycle track was not there them days but i knew a secret little way to get to the canal and let everything stream by out of my mind. I used to dream about life, that i now have liven, not like the dream but close enough. In my life i saw so many amazing nature, true wilderness, nothing like this place. They say something about a circle becoming full. A small stop at the Oosthaven to make a video of the birdsong to show my colleges who are on their way on the other site of the island.
Pipo koeien
De collega’s staan al te wachten, met zijn drieën hebben we de Tongplaat geadopteerd, om na onze opleiding, natuurgidsen te worden van de IVN.
Het gebied heeft heel wat veranderingen ondergaan. In mijn jonge jaren heb ik gezien hoe het langzaam maar zeker aan het verknallen was.
De Tongplaat werd in 1803 ingepolderd en in 2012 werd het weer terug gegeven aan het water als onderdeel van het Strategisch Groenproject Dordrecht.
Zo zie je maar het kan ook anders, echt anders.
Slowly but certainly the cycle track takes us along a strip of natuur, once disappearing now flourishing.
No words can describe how this feels, for me. Something in my veins is jumping of joy, pure joy. Shinrin Yoku comes to mind, a new thing for the vitamin G. New for some old for many, or perhaps that should be the other way around. Comes to think of it, i seem to have doen it my entire life.
ANYWAY
Its pure nature made by human hands, every bid of it, the wild is here thanks to people, all sort of people.
In 1864-1884 they dug the Nieuwe Merwede canal. Even it looks and feels like a river its a canal, made to let the water flow more freely to stop the many flooding and yep it worked.
dauw
Zo, natuurgids in opleiding, nieuwe namen leren, nieuwe natuur leren, nieuwe geluiden leren en determineren, terwijl ik eigelijk op mijn knieën zit met de camera.
Gelukkig, zijn mijn collega’s heel geduldig en laten me meestal rustig mijn gang gaan.
Want echt het is de beste tijd van de dag voor vogel concerten. Al hoewel koeien op het pad een andere uitdaging geven. Ohhh en dan heb ik het nog niet eens over die duizenden dauwdruppels in de zon. Ach een beetje verdwalen in de natuur is voor de mens nodig.
Ja, kijk, hier is het eens allemaal begonnen als kleinkind aan de hand van mijn papa als eigenwijze tiener, die hier niet wilde blijven. Nu weer terug in een heel ander jasje. Toch mis ik die plekjes in New South Wales en in Old South Wales.
fietsen op de dijk
And perhaps one day in the next year, you can come over and see it and perhaps by that time i can guide you better than now. Still learning not to end up on my knees to take that one angel of the morning dew. Perhaps one day hey.
Who knows where the track next year will go. Yet, i do miss them places there far away, the darkness, the stillness, the loneliness, the wild. Back on my bike.
51.813298
4.690093
